Trening autogenny Schultza

Już w 1932 roku Johannes Heinrich Schultz wprowadził trening autogenny do terapii. Nazwa autogennny pochodzi od greckich słów "auto" sam i "genesis" powstanie. Schultz opracował trening autogenny przez hipnozę. Pracując we wrocławskim Instytucie Hipnozy zauważył, że hipnotyzowani stale przeżywali dwa typowe stany: ciężar i ciepło w różnych częściach ciała, co interpretował jako początek "przełączenia" w wegetatywnym systemie nerwowym. Z wcześniejszych prac swoich kolegów Schultz wiedział, że takie przełączenie może być spowodowane przez samego pacjenta. Dało mu to podstawy do opracowania metody treningu autogennego. Wydał książkę tłumaczoną na wiele języków pod tytułem "Trening autogenny - samoodprężenie przez koncentrację". Praca ta spotkała się z dużym zainteresowaniem opinii publicznej.

Trening augogenny pomaga w osiągnięciu bardziej zrównoważonego stosunku do życia, co pozwala mu łatwiej poradzić sobie z problemami i kłopotami dnia codziennego.

Trening wzmacnia wydajność jego pracy, zdolność koncentracji i pamięć, a jednocześnie umożliwia uzyskanie stanu krótkiego relaksu niejako na zamówienie.

Trening Schultza zapobiega skutkom stresu i chorobom cywilizacyjnym. Ruch, wysiłek fizyczny i racjonalne odżywianie mogłyby, łącznie z treningiem autogennym, stać się podstawą medycyny prewencyjnej. Człowiekowi zdrowemu trening autogenny pomaga zapobiec wielu chorobom, zwłaszcza stabilizuje samopoczucie ludzi, którzy jeszcze nie są chorzy, ale już nie czują się w pełni zdrowi. Trening autogenny wspomaga inne zabiegi psychoterapeutyczne, a w niektórych wypadkach wystarcza jako jedyna metoda leczenia.

Istnieje cała gama nagrań treningu Schulza.

Nagranie na CD w wersji audio: